Tai chi w rzeczywistości nie jest systemem uzdrawiania, ale sztuką walki, wywodzącą się z Chin i należącą do rodziny Wu Shu, popularnie nazywanej Kung Fu. Jest to tak zwany styl wewnętrzny, czyli kładący nacisk na obieg energii, nie na siłę. Zarówno w Chinach, jak i na całym świecie, styl ten traktowany jest często nie jako sposób walki, ale jako ćwiczenia zdrowotne. I na tą własność tai chi zwrócę tu uwagę.

W Polsce znanych jest wiele stylów tai chi. Chyba najpopularniejszym jest styl Yang. Ćwiczącym obiecuje wiele korzyści zdrowotnych, a wręcz wyleczenie nawet z poważnych chorób. Warunek jest jeden: systematyczne ćwiczenia.

Choć tai chi jest stylem walki, nie wymaga od ćwiczących dla zdrowia szczególnej sprawności fizycznej. Mogą go ćwiczyć dzieci i ludzie starzy, o ograniczonej ruchomości. Po prostu niektórych ruchów nie wykonają tak obszernie, jak młodsi.

Ćwiczenie tai chi polega na wykonaniu formy - układu ruchów; zawsze w tej samej kolejności, w taki sam sposób. Dlatego jest mało prawdopodobne nauczenie się formy z książki, czy nawet z filmu. Niestety bez doświadczonego nauczyciela prawdopodobnie będziemy popełniać błędy i powielać je za każdym razem.

Istnieje stworzona w Chińskiej Republice Ludowej krótka forma tai chi. Jej wykonanie trwa 6 - 8 minut i można stosunkowo szybko ją opanować. Mimo że jest tak krótka, jej codzienne wykonanie zapewni nam utrzymanie podstawowego zdrowia, choć zapewne nie da tak dobrych efektów zdrowotnych jak ćwiczenie tai chi "na poważnie", a więc uprawianie jakiegoś stylu w klubie czy szkole tai chi.

Gorąco polecam tai chi dla ludzi zajmujących się uzdrawianiem. Zapewni nam zdrowie, kondycję i nauczy odczuwania energii wewnątrz ciała oraz panowania nad nią.

Na koniec dodam jeszcze, że z tai chi zwykle powiązane są ćwiczenia Qigong. Pomagają one jeszcze lepiej panować nad energią i własnym zdrowiem.